Çözüldü Serh'us Sadr Olayı Doğru mudur?

Sevda Dedim · 14 Kas 2011

Bu hadisteki "göğsü yarma" meselesi manevi midir.?.Ve yahut böyle bir olay" göğsün yarılması" gerçekten vuku bulmuş mudur.?

Biz senin için göğsünü (kalbini) açmadık mı.?."İnşirah-1

Ebû Hureyre (r.a), Hz. Peygamber'e, ilk peygamberlik belirtisinin ne olduğunu sorar. Hz. Peygamber (s.a.s) şöyle cevap verir: "On yaşlarında iken sahrâya (çöl) çıkmıştım. Başımın üstünde bazı sesler işittim. Bir adam diğerine, "İşte bu o değil mi" diye soruyor, diğeri "evet" diyordu. Bunlar daha önce gördüğüm hiçbir kimseye benzemiyordu. Yürüyerek yanıma geldiler. Birisi kollarımdan tuttu. Hiçbir şey hissetmiyordum. Birisi "yan yatır" dedi. Zorlamadan ve çekmeden beni yatırdılar. Birisi, "göğsünü yar" dedi. Göğsüme çıktı, kan ve acı olmaksızın, göreceğim şekilde göğsümü yardı. "Kin ve hasedi çıkar" dedi. Kan pıhtısı benzeri şeyleri çıkarıp attı. "Şefkat, merhamet ve rahmet doldur" dedi. Çıkardığı şey gümüşe benziyordu. Sonra sağ ayağımın baş parmağını hareket ettirdi ve şöyle dedi: Haydi git ve selâmet bul". Oradan, küçüklere karşı şefkatli büyüklere karşı merhametli olarak döndüm" (Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 139; İbn Kesir, Tefsîru'l Kur'ani'l-Azîm, İstanbul 1985, VIII, 451)

Abdulmuizz Fida · 15 Kas 2011

Bildiğimiz kadarıyla Rasulullah'ın (s.a.v) göğsünün yarılma (Serhu's-Sadr veya Sakku's-Sadr) hadisesi süt annesinin yanında iken gerçekleşmiştir. Bu konudaki gelen hadislerin zincirinde bazı sıkıntılı râviler olmuş olsa da, rivayetlerin ve ravilerin fazlalığı
hadisi güçlendirmiş, Ehli sunnet tarafından benimsenmiştir.

Peygamber Efendimizin Göğsünün Yarılması
Kuşluk güneşinin her tarafa pırıl pırıl hayat saçtığı bir güzel bahar günüydü.
Nur yüzlü Efendimiz süt kardeşi Abdullah'la beraber evlerine yakın çayırlıkta kuzularını otlatıyordu. Bir ağacın altında çimenden yemyeşil halının üzerine oturmuş, tatlı tatlı konuşuyorlardı. Bir müddet sonra da Abdullah ağacın serin gölgesinde uykuya daldı.
Kâinatın Efendisi ise, oturduğu yerden kâinatı kuşatan eşsiz güzelliklerin Yaratıcısını düşünmeye koyuldu. Bu sırada kuzular yayıla yayıla epeyce uzaklaşmışlardı. onları geri çevirmek için Peygamberimiz (s.a.v.), Abdullah'ın yanından ayrıldı. Bir müddet gittikten sonra, karşısına beyaz elbiseli iki kişinin çıktığını gördü. İkisi de güler yüzlü ve sevimli idiler. Birinin elinde içi karla dolu altın bir tas vardı. Nur yüzlü Efendimizin yanına usulca yaklaştılar. Onu tutup İlâhî bir halı gibi duran yemyeşil çimenlerin üzerine uzattılar. Efendimizde ne ses, ne seda, ne de telâş vardı. Bu güler yüzlü, bu temiz sîmalı ve bu sevimli insanların kendisine kötülük yapmayacağını biliyordu.
Ağacın serin gölgesinde uyumakta olan Abdullah bu sırada uyandı. Manzarayı görünce olanca hızıyla telâşlı telâşlı eve vardı. Gördüğü manzarayı anne ve babasına anlattı. Heyecan ve telâşlarından, evlerinden nasıl çıktıklarının farkında bile olmayan Halîme ile kocası, bir anda Peygamberimiz (s.a.v.)'in yanına vardılar. Fakat, Abdullah'ın anlattıklarından eser yoktu. Ortalıkta kimseler görünmüyordu. Zira, gelenler memur edildikleri vazifelerini bir anda bitirib, gözden kaybolmuşlardı.
Sadece ayakta duran Kâinatın Efendisinin benzi uçuktu ve hafiften gülümsüyordu.
Fazlasıyla telâşa kapılan Halîme ve kocası, "Ne oldu sana yavrucuğum?" diye sordular.
Kâinatın Efendisi şunları anlattı: "Yanıma beyaz elbiseli iki kişi geldi. Birinin elinde içi karla dolu bir tas vardı. Beni tuttular, göğsümü yardılar. Kalbimi de çıkarıp yardılar. Ondan siyah bir kan pıhtısı çıkarıp bir yana attılar. Göğsümü ve kalbimi o karla temizledikten sonra ayrılıp gittiler."
(Sîre, 1 / 174; Tabakât, 1 / 112; Taberî, 2 / 128)

Aradan yıllar geçecek, kendilerine peygamberlik vazifesi verilecekti. Birgün Sahabîlerden bazıları;
"Yâ Rasulallah, bize kendinizden bahseder misiniz?" diyecekler;
Rasûlullah da, "Ben babam İbrâhim'in duâsıyım. Kardeşim İsâ'nın müjdesiyim. Annemin ise ruyâsıyım. O, bana hâmile iken Şam saraylarını aydınlatan bir nurun kendisinden çıktığını görmüştü" dedikten sonra, bahsi geçen hâdiseyi de şöyle anlatacaktır:
"Ben, Sa'd bin Bekroğulları yanında emzirilib büyütüldüm. Birgün süt kardeşimle birlikte evlerimizin arkasında kuzuları otlatıyorduk. O sırada yanıma beyaz elbiseli iki kişi geldi. Birinin elinde içi karla dolu bir altın tas vardı. Beni tuttular, göğsümü yardılar. Kalbimi de çıkarıb yardılar. Ondan siyah bir kan parçası çıkarıb bir yana attılar. Göğsümü ve kalbimi o karla temizlediler."
(Sîre, 1 / 175; Taberî, 2 / 128)

eL_Muhacir · 15 Kas 2011

RABBİM,bizlerinde kalbini kar ile temizlesin amin

	Benzer konular	Forum			Tarih
	Irak'lı Şii araştırmacı Ensar el-Sadr'ın ibretlik İtirafı	Cihad ve İslami Mucâdele	10	2K	5 Şub 2023
	Molla Sadrettin Yüksel Hakkında Bilgi İstiyorum	Serbest Kürsü	5	735	19 Ağu 2022
	İlmi Konu İmam Muzeni'nin Îtikadi Görüşleri ve Serh'us Sunne	Ehl-i Sünnet Âlimleri	0	883	12 Eyl 2021
	Bir Adın Kalmalı - İbrahim Sadri	Şiir	0	593	13 Ağu 2021
	Anne - İbrahim Sadri	Şiir	1	1K	16 Haz 2019
A	Nurettin Yıldız Hocaefendi - Molla Sadrettin Yüksel	MP3 ve VCD Multimedya Paylaşımlar	0	2K	11 Ocak 2019
A	Sadreddin Yüksel	Ehl-i Sünnet Âlimleri	0	1K	11 Ocak 2019
F	Haber Mukteda El Sadr, Suud'un Özel Koruması Altında Umrede	Deşifre Haber	0	1K	25 Ara 2013

Ara

Ara

Çözüldü Serh'us Sadr Olayı Doğru mudur?

Sevda Dedim

Üyeliği İptal Edildi

Abdulmuizz Fida

فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ

eL_Muhacir

İlimsiz Mucâhid, kâtil; Cihâdsız âlim, belâm olur

Benzer konular