Amir bin Abdullah bin Zübeyr (Radiyallahu Anhuma) şöyle demiştir:
“Babamın yanına geldim bana:
−‘Nerdeydin?’ diye sordu.
Bende:
−‘Kendilerinden daha hayırlısını görmediğim, Kur’an’ı Kerim’i okuyan bir gurup buldum. Onlardan birini Allah korkusu o kadar kaplamıştı ki, cezbeye geliyordu. Onlarla birlikte oturdum dedim.’
Bunun üzerine babam:
−‘Bundan sonra onlarla beraber oturma! Dikkat et! Onlar sapıktır! İnsanları saptırıyorlar!’ dedi ve babam şöyle dedi:
−Ben Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’i Kur’an’ı Kerim okurken gördüm. Ebu Bekir ve Ömer (Radiyallahu Anhuma)’yı da Kur’an’ı Kerim okurken gördüm. Hiçbirisinde bu cezbe halini görmedim. Sen bu gurubun, Allah’tan, Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), Ebu Bekir ve Ömer (Radiyallahu Anhuma)’dan daha fazla korktuğunu mu zannediyorsun? Babamın dediklerinin doğru olduğunu anladım ve onları terk ettim!”
Hâkim el-Müstedrek
“Babamın yanına geldim bana:
−‘Nerdeydin?’ diye sordu.
Bende:
−‘Kendilerinden daha hayırlısını görmediğim, Kur’an’ı Kerim’i okuyan bir gurup buldum. Onlardan birini Allah korkusu o kadar kaplamıştı ki, cezbeye geliyordu. Onlarla birlikte oturdum dedim.’
Bunun üzerine babam:
−‘Bundan sonra onlarla beraber oturma! Dikkat et! Onlar sapıktır! İnsanları saptırıyorlar!’ dedi ve babam şöyle dedi:
−Ben Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’i Kur’an’ı Kerim okurken gördüm. Ebu Bekir ve Ömer (Radiyallahu Anhuma)’yı da Kur’an’ı Kerim okurken gördüm. Hiçbirisinde bu cezbe halini görmedim. Sen bu gurubun, Allah’tan, Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), Ebu Bekir ve Ömer (Radiyallahu Anhuma)’dan daha fazla korktuğunu mu zannediyorsun? Babamın dediklerinin doğru olduğunu anladım ve onları terk ettim!”
Hâkim el-Müstedrek
