Tükürün Ehl-i Salîb(Haç)’in o hayâsız yüzüne

Tükürün Ehl-i Salîb(Haç)’in o hayâsız yüzüne!

“Medeniyyet” denilen vahşete lâ’netler eder,
Nice yekpâre kesilmiş de sırıtmış dişler!

Süngülenmiş, kanı donmuş nice binlerle beden!
Nice başlar, nice kollar ki cüdâ(ayrılmış) cisminden!

Beşiğinden alınıp parçalanan mahlûkat;
Sonra, nâmûsuna kurbân edilen bunca hayat!

Bembeyaz saçları katranlara batmış dedeler!
Göğsü baltayla kırılmış memesiz vâlideler!

Teki binlerce kesik gövdeye aid kümeler:
Saç, kulak, el, çene, parmak… Bütün enkâz-ı beşer!

Bakalım yavrusu uğrar mı, deyip, karnından,
Canavarlar gibi şişlerde kızarmış nice can!

İşte bunlar o felâket-zedelerdir ki, düşün,
Kurumuş ot gibi doğrandı bıçaklarla bütün!

Müslümanlıkları biçârelerin öyle büyük
Bir cinayet ki: Cezâlar ona nisbetle küçük!

Ey, bu toprakta birer na’ş-ı perişan bırakıp,
Yükselen, mevkib-i ervâh! Sakın arza bakıp;

Sanmayın: Şevk-ı şehâdetle coşan bir kan var…
Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var!

Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdârımıza!
Tükürün: Belki biraz duygu gelir ârımıza.

Tükürün cephe-i lâkaydına Şark’ın, tükürün!
Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün!

Tükürün milleti alçakça vuran darbelere!
Tükürün onlara alkış dağıtan kahpelere!

Tükürün Ehl-i Salîb’in o hayâsız yüzüne!
Tükürün onların aslâ güvenilmez sözüne!

Medeniyyet denilen maskara mahlûka görün!
Tükürün maskeli vicdânına asrın, tükürün! |m.a.e
​