M
Çevrimdışı
Neredeyse iki haftadır Allah'ın varlığına dair şüphe vesvesesi içindeydim, git gide kötü bir duruma gidiyor. Allah yoksa gibi bir düşünce ilk başta kabul görüyor gibi olsa da sonrasında beni aşırı korkutuyor, sıcak basıyor. İmansız olmak istemiyorum, kalbimin mühürlenmesini de istemiyorum ama olmuyor gibi hissediyorum. "Yeter artık kabul et, ne direniyorsun Allah yok!" gibi zorlamaya geldi vesvese seviyesi, direnmeye çalışıyorum ama kabul ediyormuş gibi hissediyorum ama istemiyorum da. Çok garip bir haldeyim. Vesveseye karşı gelebilmenin en önemli yöntemi aldırmamakmış fakat bunu beceremiyorum, iş çığırından çıktı. Tefekkür etmeye başladığım zaman ya da dua etmek istediğim zaman sıcak basıyor ve "Hayal ürününde kurduğun şeyle kendini rahatlatıyorsun, bu zamana kadar duan kabul olmadı, Allah olsaydı kabul olurdu, boşuna ne uğraşıyorsun?!" gibi şeyler geçiyor aklımdan ve yapacağım şeyler yarıda kalıyor. Ateistlerin iddialarini okuyarak kendimi şeytana karşı güçlendirmek istedim ama bu daha da kötü etkiledi beni. Bari Kuran okuyayım düzelirim dedim, "Kuran'ı insanın biri yazdı" diye de kemiriyor kafamı çok ortada kaldım. Dinler insanların uydurma masalları mıdır diye şüpheye de düşüyorum. Allah yoksa amaç yoktur hayatta ama öyleyse bu evreni kim var etti diye de düşünüyorum. Eskisi gibi inançlı olmak istiyorum ama kafamdaki şüpheler yiyor hep beni. Zikir getirmeli miyim her şeye rağmen? Ne zaman dua, ibadet, zikir yapmaya yeltensem "Kafirler zikir mi getirir? Daha çok günahın olacak, kalbin mühürlenecek, bırak duayı zikri" gibi şeyler geçiyor. Allah'a dua etmeye başladığımda "Allah inkarcıları doğru yola getirmez, boşuna dua ediyorsun, duanı kabul etmeyecek, inkar ediyorsun sen! Allah bile senden vazgeçmiş ne uğraşıyorsun? Yola girecek olsan, şu ana kadar böyle uğraşmazdın." diyen bir ses susmuyor, engel oluyor her yapacağım işe. Kuranı kabul etmiyormuş gibi hissediyorum, okuduğum her ayete bir kulp bulan bi ses var, çaresiz kaldım resmen. Tefsiriyle okumak istiyorum, bu sefer "Allah neden apaçık gönderdik diyor da tefsirine bakmak zorunda bırakıyor insanları?" kafamı yiyor. Allahın varlığına inanıyor muyum diye kendimi yokluyorum sürekli ama kabul etmiyormuşum gibi düşündürtüyor. Hristiyanlığı araştırmak istediğimde de Hz. İsa'yı Tanrı kabul ediyormuşum gibi düşündürmüştü. Kalbim aşırı sıkışıyor, huzurlu değilim hiç ve bunlarla uğraşırken kalbim hiçbir şey hissetmiyormuş hale geliyor. Ne inandığımı hissediyorum, ne inanmadığımı. İnkara mı gidiyorum, şeytan vesvesesiyle kabul ediyormuşum gibi mi gösteriyor?
Son düzenleme: