Suriye’nin Atme kasabasında Nusret Cephesi Mücahitlerinden Ebu Rafık El Muhajiri ve ailesi ile tanıştım. Ebu Rafık henüz yirmili yaşlarda. Evli ve Özbek asıllı bir Muhacir. Suriye cihadı ile birlikte ülkesinden hicret ederek arkadaşları ile birlikte Suriye’ye gelmiş ve Nusret Cephesi’ne katılmış.
Beraber hicret ettiği arkadaşlarından biri şehit düşünce şehit arkadaşının çocuğunun bakımını üstlenmiş. Bu küçük delikanlının adı Şamil. Ebu Rafık arkadaşının emaneti olan Şamil’i bir an olsun yanından ayırmıyor ve ona Cihadı en ince ayrıntısına kadar öğretiyor. Şamil yaşına oranla oldukça cesaretli ve zeki. Hayatı ve Cihadı tecrübe ederek öğreniyor. Bu çocuk yaşıtlarının aksine oyun oynama arzusu içerisinde değil. Her şeyin bilincinde olan bir genç. Hayatın ve İslam’ın getirdiği sorumluluklardan kaçmak yerine erkenden yüzleşmeye karar vermiş…
Tek arzusu Ümmetin hilafet özlemini gidermek için elinden geleni yapmak. Kendisi bana Türkiye’nin nüfusunu sorduğunda aldığı cevap karşısında çok şaşırdı! Ümmetin bunca erkeğinin neden Cihada katılmadığına anlam veremedi. Tabi ki bende kendisine tatmin edici bir cevap veremedim. Çünkü bende bu duruma bir türlü anlam veremiyorum. Burada namuslar kirletiliyor ve bebekler öldürülüyor. Suriye’de bu vakanın mağdurları ile her köşe başında karşılaşmak mümkün.
Ebu Rafık’ın ailesinin içerisindeki her birey atıcılık konusunda uzman. Eşi dahi profesyonel bir atıcı! Ebu Rafık kendisini birçok silahın kullanımı konusunda uzmanlaştırmış. Genç yaşına rağmen Cihad tecrübesinin yanı sıra dünyevi ilimler konusunda da ihtisas yapmış bir kimse. Rusya da ikamet ettiği sırada bu ülkede bilgisayar programcılığı okumuş.
Şu an Nusret Cephesi içerisinde aktif bir rolü var. Yurtdışından gelen muhacirlerin barınma ve zaruri ihtiyaçlarının karşılanması konusunda görev yapıyor ayrıca Kanas (sniper) kullanımında da uzman bir kimse. Bu yüzden sıklıkla özel operasyonlarda görev yapıyor.
Bu insanlar her an ölüm ile burun buruna bir hayat yaşıyorlar. Görevleri icabı gittikleri her yer hatta yollar dahi bombardıman altında. Görev icabı gittiği Liramon şehri yolculuğunda Ebu Rafık’a eşlik ettim. Yol boyunca defalarca uçakların saldırı ve tacizine uğradık. Onlarca evin bombardıman ile yok edildiğine şahit oldum ve bunlardan birkaçını kameraya aldım.
Varil bombaları onlar için hayatın bir parçası haline gelmiş. Bombardıman esnasında yaptıkları tek şey Allah’ı (swt) zikretmek. Başka bir önlem alma ihtiyacı hissetmiyorlar.
Sizin ile paylaşmak üzere Ebu Rafık ve ailesi ile geçirdiğim bir günü kısa kesitler halinde kameraya aldım ve küçük bir röportaj yapmayı da ihmal etmedim.
Muhammed İSRA /Atme – Suriye 04.05.2014
Beraber hicret ettiği arkadaşlarından biri şehit düşünce şehit arkadaşının çocuğunun bakımını üstlenmiş. Bu küçük delikanlının adı Şamil. Ebu Rafık arkadaşının emaneti olan Şamil’i bir an olsun yanından ayırmıyor ve ona Cihadı en ince ayrıntısına kadar öğretiyor. Şamil yaşına oranla oldukça cesaretli ve zeki. Hayatı ve Cihadı tecrübe ederek öğreniyor. Bu çocuk yaşıtlarının aksine oyun oynama arzusu içerisinde değil. Her şeyin bilincinde olan bir genç. Hayatın ve İslam’ın getirdiği sorumluluklardan kaçmak yerine erkenden yüzleşmeye karar vermiş…
Tek arzusu Ümmetin hilafet özlemini gidermek için elinden geleni yapmak. Kendisi bana Türkiye’nin nüfusunu sorduğunda aldığı cevap karşısında çok şaşırdı! Ümmetin bunca erkeğinin neden Cihada katılmadığına anlam veremedi. Tabi ki bende kendisine tatmin edici bir cevap veremedim. Çünkü bende bu duruma bir türlü anlam veremiyorum. Burada namuslar kirletiliyor ve bebekler öldürülüyor. Suriye’de bu vakanın mağdurları ile her köşe başında karşılaşmak mümkün.
Ebu Rafık’ın ailesinin içerisindeki her birey atıcılık konusunda uzman. Eşi dahi profesyonel bir atıcı! Ebu Rafık kendisini birçok silahın kullanımı konusunda uzmanlaştırmış. Genç yaşına rağmen Cihad tecrübesinin yanı sıra dünyevi ilimler konusunda da ihtisas yapmış bir kimse. Rusya da ikamet ettiği sırada bu ülkede bilgisayar programcılığı okumuş.
Şu an Nusret Cephesi içerisinde aktif bir rolü var. Yurtdışından gelen muhacirlerin barınma ve zaruri ihtiyaçlarının karşılanması konusunda görev yapıyor ayrıca Kanas (sniper) kullanımında da uzman bir kimse. Bu yüzden sıklıkla özel operasyonlarda görev yapıyor.
Bu insanlar her an ölüm ile burun buruna bir hayat yaşıyorlar. Görevleri icabı gittikleri her yer hatta yollar dahi bombardıman altında. Görev icabı gittiği Liramon şehri yolculuğunda Ebu Rafık’a eşlik ettim. Yol boyunca defalarca uçakların saldırı ve tacizine uğradık. Onlarca evin bombardıman ile yok edildiğine şahit oldum ve bunlardan birkaçını kameraya aldım.
Varil bombaları onlar için hayatın bir parçası haline gelmiş. Bombardıman esnasında yaptıkları tek şey Allah’ı (swt) zikretmek. Başka bir önlem alma ihtiyacı hissetmiyorlar.
Sizin ile paylaşmak üzere Ebu Rafık ve ailesi ile geçirdiğim bir günü kısa kesitler halinde kameraya aldım ve küçük bir röportaj yapmayı da ihmal etmedim.
Muhammed İSRA /Atme – Suriye 04.05.2014
