Mavi Mi Ölüm? Yoksa…

MAVİ Mİ ÖLÜM? YOKSA…
Soracaksın belki de bana,
“ölümün engimi olurmuş”diye…
Neden olmasınki ölümün rengi…
Madem zulüm karadır
Ve madem aydınlık kamaştırır gözleri…
niye ölümünde rengi olmasın ki…
görürsün,bir hiç uğruna verilen canları
berhava edilmiş, bozulmuş kanları,
şunuda görürsün iyice bakınca;
siyah beyaz açılmış sancakları
bu sancak ugrunda verilmiş başları,
kiminin çıkınca ruhu bedeninden…
hemen ölür…
kiminin kesilmiştir başı fakat;
rızkı gelir, dirilir…
bilemem fakat ölümün rengi nedir.
Ölümün mavisi kulağa hoş gelir.
“Taht”ımı devirdiği gün bilmeliydim
Başı dönmüş birkaç “dönme”nin.
Karıtırdıgı haltı daha önce görmeliydim.
Bilemedim, göremedim, yenildim…
Öldüm öldüm dirildim ama eğilmedim
Şerefle taşıdım bilenmiş öfkemi…
bir bir ayrılmış kırmızı hatla ülkemi.
.yeniden yek pare edeceğim günleri
ellerimle kazıyarak getirdim
karanlıktan dogan güneş günü getirir.
Küfrün ardından elbet iman belirir….
Doğar büyür ve ölür ;insan ve devlet,
Kirlenmiş gökyüzü maviye döner elbet
Rengini bilmem ama ölümün,
Mavi ile gelsede olur fark etmez
Hak ugrunda geçmedikçe bir günün
Garketmez,beni sevince herhangi bir ölüm
An gelir devrilir küfür ve yeşerir islam
Kahrolur kafirşahlanır müslüman…
O zaman gör sen:rızzıklandırılanları…
Cihad meydanlarında bir yandan,
diğer yana koşturanları….
Mesele değil ölümün rengi maviymiş değilmiş…
Anladım ki:mesele:ölümün şekliymiş…
AHMET SİVREN
medrese-i yusufiye...