Çevrimdışı
“ Beni gögüm de yerimde ihata etmedi, ancak mümin kulumun kalbi ihata etti.”
( Suyuti daha önce verilen ayni kaynak. 363, s.175 )
Bunun asli yoktur. Ben de (Süyuti) derim ki: Imam Ahmed b. Hanbel bu hadisi, „Zühd“ adli eserinde Vehb b. Münnebbih´ten tahric etmistir. Söyle ki: „Süphesiz Allah gökleri Hizkiyl ( HZIKIYL israiloglari peygamberlerinden bir peygamberdir)´e acti, nihayet Hizkiyl Arsa bakarak dedi ki: Seni takdis ve tenzih ederim, Rabbim ! Sen ne yüce imissin. Bunun üzerine yüce Allah söyle buyurdu: Kuskusuz gökler ve yer beni ihata etmekten zayif kaldilar, beni ihataya gücleri yetmedi, ancak mümin kulumun yumusak, dua eden, halim kalbi ihata etti.“
Dikkat edilirse daha öncelki yazilarimizda da belirttigimiz gibi, bu hadisin dogrulugunu kanitlamak icin hemen bir baska yoldan kanitlama gayreti icine giriliyor ki , bu caba pek uygun bir caba degildir.
Ibn Teymiyye ise bununla ilgili olarak su degerlendirmeyi yapiyor: „ Hz. Peygamber (sav) yoluyla yüce Allah´tan rivayet ettikleri bu kudsi hadis olarak sunduklari bu ifade, Israiliyatta gecen bir ifadedir. Bu ifadenin Allah Resulüne (sav) dayanan ve bilinen bir isnadi yoktur.
Burada „mümin kulumun kalbi beni ihata etti“ ifadesinin manasi su olabilir: „Bana iman etmesi, beni sevmesi, bana olan muhabbeti ve beni tanimasi ile beni ihata etti.“ Yoksa bunun manasi “ Kuskusuz Allah´in zati insanlarin kalbine hulul eder“ diyenlerin ifadeleri gibi degildir. Cünkü böyle bir ifade Hiristiyanlardan sadece Isa Mesih icin kullanilan bir ifadedir.
Iraki de diyor ki: bunun dayandigi bir temele rastlayamadim. Nitekim Seyhine yani hocasina, el-Leali adli eserdeki görüsüne katilarak demistir ki, bunun manasi, “Müminin kalbi bana imani, bana olan sevgisi, ve beni tanimasi ihata etti” demektir. Aksi takdirde bu ifade ile: “Allah insanlarin kalbine hulul etmistir” diyenlerin konumuna düserler ki, bu hal, Hiristiyanlarin sadece Isa Mesih icin kullandiklari böyle bir ifade ile, onlarin küfürlerinin de üzerinde en büyük kafirler konumuna düserler.
Zerkesi de bazi alimlerin degerlendirmelerine bagli kalarak, “bu ifade bir takim mülhitlerin, dinsizlerin uydurmalarindan ibaret olan bir ifadedir” demektedir.
Imam Gazali bu hadisi Ihya adli eserinde verirken, yüce Allah buyurdu, diye Kudsi hadis olarak sunmaktadir. Ancak Ihya hadislerini tahric eden Iraki bunu degerlendirirken, “ Ben bunun bir aslini göremedim” diyor. Ibn Teymiyye´nin yukardaki degerlendirmesini sunarken, sanki Ibn Teymiyye, “Bu ifade Israilliyatta zikredilen, gecen ifadelerdendir” derken bununla Ahmed b. Hanbel´in”Zühd” adli eserinde Vehb b. Münebbih´ten yaptigi “ rivayete gönderme yapar gibidir. Yani Ahmed b. Hanbel´in söz konusu kitabinda yer verdigi ifade de bir Israiliyat ürünüdür, der gibidir.
el-Makasid adli eserde Sehavi su ifadelere yer veriyor: “ Ben, Ibn Zerkesi´nin hattiyla yani el yazmasiyla gördüm, diyor ki, kimi ilim ehlinden söyle konusrlarken dinledim: “ Bu batil bir hadistir. Bazi mülhitlerin uydurmalarindan ibarettir. Özellikle halk arasinda en cok olarak konusan kisi Ali b. Vefa adli kisidir. Ki o bunu bir takim gayelerini gerceklestirmek amaciyla zikretmis ve özellikle vecd ve raks haline: „Rabbinizin beytini, evini tavaf edin“ diye söylenip durmustur.
Sehavi de ben de derim ki: bu Taberani Ebu Anbete/Utbe el-Havlani´den rivayet ettigi bir hadistir. O, merfu olarak rivayet etmis ve demis ki: „Süphesiz Allah´in yeryüzü halkindan kaplari vardir....“ diye yukarida da zikrettigimiz bu hadise gerekce olarak gösteriyor. Ancak devamla diyor ki bu hadisin senedinde Bakiyye b. Velid bulunmaktadir, bu da tedlis yapan biridir. Ancak buna ragmen hadis rivayet ettigini acika ifade etmistir. Nitekim bu ifade Ibn Ömer (R.a)e dayandirilan ve „ Allah nerededir ?“ diye soruldugunda oda : Allah, mümin kullarinin kalplerindedir“ diye güya cevap vermistir. Iraki bu lafizla bu hadisi bulamadim ama Taberani Ebu Utbe´den su rivayette bullunmustur, diyerek güya bu rivayetle bunu diger hadisi desteklemek istemislerdir.
Hadis olarak sunulan bu ifadelerin her ikisi de mevzudur, hadislikle ilgileri yoktur.
Böyle bir durum madem ki Hiristiyanlarin Hz. Isa hakkindaki ifadelerinden bu, daha büyük bir küfrü cagristiriyor, kaldi ki, hulul inanci küfürdür. Yani Allah herhangi bir kimsenin kalbine hulul etti, icine girdi ifadesi ve inanci Küfürdür- Bu hadisi sahih gibi gösterme cabasi icine girmek de yanlistir.
Muhammed b. Lutfi Sabbag, bu hadisi degerlendirirken su ifadelere yer veriyor:
„Mademki hadis mevzudur, uydurmadir, bu gibi tevillere girmenin bir manasi da yoktur. Cünkü ilim adamlarinin zayif ve mevzu hadisler konusunda isi yavastan almalari, birazcik göz yummaya kalkismalari, birtakim sapik önderlere, imamlara ve halki bastan cikaran lider konumundaki kimselere firsat tanimis olmaktadir. Bu sapiklar, sapikliklarinin ve yanlislarinin dogrulugunu kanitlamak maksadiyla bu asilsiz ifadelerden, hadislerden yola cikarak halki saptiriyorlar. Hulul inanci, müelliflerin burada belirttikleri gibi küfürdür. Bu kimi tasavvuf erbabinin bir takim yönlendirmeleri ile dillerine doladiklari ve siradan halki saptirmak icin ileri sürdükleri asilsiz bir sözdür.
La Havle ve la Kuvvete illa Billah!
( Tüm bilgiler icin bakiniz: A. Kari-M. Kübra S. 301-302 ve dipnot: 6.; Sehavi-Makasid, s. 438-439, H. 990; Acluni K. Hafa 2/229 H. 2256; Iraki el-Mugni an Hamlil-Esfar, 2/712-713, H. 2598-2599; Harun Unal- Uydurma Hadisler C. 1)
( Suyuti daha önce verilen ayni kaynak. 363, s.175 )
Bunun asli yoktur. Ben de (Süyuti) derim ki: Imam Ahmed b. Hanbel bu hadisi, „Zühd“ adli eserinde Vehb b. Münnebbih´ten tahric etmistir. Söyle ki: „Süphesiz Allah gökleri Hizkiyl ( HZIKIYL israiloglari peygamberlerinden bir peygamberdir)´e acti, nihayet Hizkiyl Arsa bakarak dedi ki: Seni takdis ve tenzih ederim, Rabbim ! Sen ne yüce imissin. Bunun üzerine yüce Allah söyle buyurdu: Kuskusuz gökler ve yer beni ihata etmekten zayif kaldilar, beni ihataya gücleri yetmedi, ancak mümin kulumun yumusak, dua eden, halim kalbi ihata etti.“
Dikkat edilirse daha öncelki yazilarimizda da belirttigimiz gibi, bu hadisin dogrulugunu kanitlamak icin hemen bir baska yoldan kanitlama gayreti icine giriliyor ki , bu caba pek uygun bir caba degildir.
Ibn Teymiyye ise bununla ilgili olarak su degerlendirmeyi yapiyor: „ Hz. Peygamber (sav) yoluyla yüce Allah´tan rivayet ettikleri bu kudsi hadis olarak sunduklari bu ifade, Israiliyatta gecen bir ifadedir. Bu ifadenin Allah Resulüne (sav) dayanan ve bilinen bir isnadi yoktur.
Burada „mümin kulumun kalbi beni ihata etti“ ifadesinin manasi su olabilir: „Bana iman etmesi, beni sevmesi, bana olan muhabbeti ve beni tanimasi ile beni ihata etti.“ Yoksa bunun manasi “ Kuskusuz Allah´in zati insanlarin kalbine hulul eder“ diyenlerin ifadeleri gibi degildir. Cünkü böyle bir ifade Hiristiyanlardan sadece Isa Mesih icin kullanilan bir ifadedir.
Iraki de diyor ki: bunun dayandigi bir temele rastlayamadim. Nitekim Seyhine yani hocasina, el-Leali adli eserdeki görüsüne katilarak demistir ki, bunun manasi, “Müminin kalbi bana imani, bana olan sevgisi, ve beni tanimasi ihata etti” demektir. Aksi takdirde bu ifade ile: “Allah insanlarin kalbine hulul etmistir” diyenlerin konumuna düserler ki, bu hal, Hiristiyanlarin sadece Isa Mesih icin kullandiklari böyle bir ifade ile, onlarin küfürlerinin de üzerinde en büyük kafirler konumuna düserler.
Zerkesi de bazi alimlerin degerlendirmelerine bagli kalarak, “bu ifade bir takim mülhitlerin, dinsizlerin uydurmalarindan ibaret olan bir ifadedir” demektedir.
Imam Gazali bu hadisi Ihya adli eserinde verirken, yüce Allah buyurdu, diye Kudsi hadis olarak sunmaktadir. Ancak Ihya hadislerini tahric eden Iraki bunu degerlendirirken, “ Ben bunun bir aslini göremedim” diyor. Ibn Teymiyye´nin yukardaki degerlendirmesini sunarken, sanki Ibn Teymiyye, “Bu ifade Israilliyatta zikredilen, gecen ifadelerdendir” derken bununla Ahmed b. Hanbel´in”Zühd” adli eserinde Vehb b. Münebbih´ten yaptigi “ rivayete gönderme yapar gibidir. Yani Ahmed b. Hanbel´in söz konusu kitabinda yer verdigi ifade de bir Israiliyat ürünüdür, der gibidir.
el-Makasid adli eserde Sehavi su ifadelere yer veriyor: “ Ben, Ibn Zerkesi´nin hattiyla yani el yazmasiyla gördüm, diyor ki, kimi ilim ehlinden söyle konusrlarken dinledim: “ Bu batil bir hadistir. Bazi mülhitlerin uydurmalarindan ibarettir. Özellikle halk arasinda en cok olarak konusan kisi Ali b. Vefa adli kisidir. Ki o bunu bir takim gayelerini gerceklestirmek amaciyla zikretmis ve özellikle vecd ve raks haline: „Rabbinizin beytini, evini tavaf edin“ diye söylenip durmustur.
Sehavi de ben de derim ki: bu Taberani Ebu Anbete/Utbe el-Havlani´den rivayet ettigi bir hadistir. O, merfu olarak rivayet etmis ve demis ki: „Süphesiz Allah´in yeryüzü halkindan kaplari vardir....“ diye yukarida da zikrettigimiz bu hadise gerekce olarak gösteriyor. Ancak devamla diyor ki bu hadisin senedinde Bakiyye b. Velid bulunmaktadir, bu da tedlis yapan biridir. Ancak buna ragmen hadis rivayet ettigini acika ifade etmistir. Nitekim bu ifade Ibn Ömer (R.a)e dayandirilan ve „ Allah nerededir ?“ diye soruldugunda oda : Allah, mümin kullarinin kalplerindedir“ diye güya cevap vermistir. Iraki bu lafizla bu hadisi bulamadim ama Taberani Ebu Utbe´den su rivayette bullunmustur, diyerek güya bu rivayetle bunu diger hadisi desteklemek istemislerdir.
Hadis olarak sunulan bu ifadelerin her ikisi de mevzudur, hadislikle ilgileri yoktur.
Böyle bir durum madem ki Hiristiyanlarin Hz. Isa hakkindaki ifadelerinden bu, daha büyük bir küfrü cagristiriyor, kaldi ki, hulul inanci küfürdür. Yani Allah herhangi bir kimsenin kalbine hulul etti, icine girdi ifadesi ve inanci Küfürdür- Bu hadisi sahih gibi gösterme cabasi icine girmek de yanlistir.
Muhammed b. Lutfi Sabbag, bu hadisi degerlendirirken su ifadelere yer veriyor:
„Mademki hadis mevzudur, uydurmadir, bu gibi tevillere girmenin bir manasi da yoktur. Cünkü ilim adamlarinin zayif ve mevzu hadisler konusunda isi yavastan almalari, birazcik göz yummaya kalkismalari, birtakim sapik önderlere, imamlara ve halki bastan cikaran lider konumundaki kimselere firsat tanimis olmaktadir. Bu sapiklar, sapikliklarinin ve yanlislarinin dogrulugunu kanitlamak maksadiyla bu asilsiz ifadelerden, hadislerden yola cikarak halki saptiriyorlar. Hulul inanci, müelliflerin burada belirttikleri gibi küfürdür. Bu kimi tasavvuf erbabinin bir takim yönlendirmeleri ile dillerine doladiklari ve siradan halki saptirmak icin ileri sürdükleri asilsiz bir sözdür.
La Havle ve la Kuvvete illa Billah!
( Tüm bilgiler icin bakiniz: A. Kari-M. Kübra S. 301-302 ve dipnot: 6.; Sehavi-Makasid, s. 438-439, H. 990; Acluni K. Hafa 2/229 H. 2256; Iraki el-Mugni an Hamlil-Esfar, 2/712-713, H. 2598-2599; Harun Unal- Uydurma Hadisler C. 1)
