Çevrimdışı
~ En Büyük Bozgunculuk Hakka Karşı Gelmektir ~
Firavun ve onun bakanları, ordu komutanları, Mısır halkının kâhinleri ve din adamları, kendilerine apaçık bir şekilde sunulan hakka karşı geldiler ve bozgunculardan oldular. Zira bozgunculuğun en büyüğü; hakka ve tevhide karşı gelmektir.
Oysa yaşam sadece Allah-u Teâlâ’ya kulluk manasına gelen tevhidle düzeltilebilir ve ıslah edilir. Şayet kullar Allah-u Teâlâ’yı gerektiği şekliyle tevhid etmezlerse, işte o zaman yaşam ıslah olmaz, düzeltilemez, bilakis yeryüzünde fesat (bozgunculuk) ortaya çıkar.
Yeryüzündeki bozgunculuğun en açık biçimi kulların yine kendileri gibi kul olanlara kulluk etmeleridir. Oysa kullara düşen asıl görev, yalnız kendilerinin asıl sahibi ve yüce yaratıcıları olan Allah-u Teâlâ’ya kulluk etmeleridir.
Allah-u Teâlâ’ya kulluk etmek ise; bütün ibadetleri sadece O’na yapmak, yeryüzünde sadece O’nun kanunlarının hâkimiyeti için çalışmak, her ne konuda olursa olsun sadece O’nun kanunlarını tatbik etmek, sadece O’nun kanunlarıyla muhakeme olmak ve muhakeme etmek, sadece O’nun şeriatına boyun eğmek ve sadece O’nun kanunlarına göre hayatı düzenlemektir.
İnsanlar bu şekilde Allah’ın kanunlarına göre yaşamlarını sürdürürlerse yeryüzünde bozgunculuktan hiçbir eser kalmaz ve yeryüzü ıslah olur. İşte bu şekilde bozgunculuğun olmadığı bir ortamda yaşayan insanlar gerçek hür kimseler olarak yaşar ve hayatın her yönü ancak bu şekilde düzenlenir.
Fakat insanlar yaşamlarını Allah-u Teâlâ’nın kanunlarına göre değil, kendi heva ve heveslerine göre düzenlerler, Allah-u Teâlâ’ya değil, insan heva ve hevesinin ürünü olan beşeri kanunlara boyun eğerler, Allah-u Teâlâ’nın kanunlarına göre değil, heva ve hevesin ürünü olan beşer aklının ürünü kanunlara muhakeme olurlar ve böylece kulluğu Allah-u Teâlâ’ya değil, kullara yaparlarsa işte o zaman yeryüzünde bozgunculuk hâkim olur. İşte böyle ortamlarda yaşayan kimseler her ne kadar hür olduklarını söylüyorlarsa da gerçekte bu kimseler hür değildirler.
O halde gerçek mutluluğu ve hürriyeti isteyen kimseler sadece Allah-u Teâlâ’ya kul olmalı ve insanları da sadece Allah-u Teâlâ’ya kulluğa davet etmelidirler. İşte böyle yapan kimseler gerçek ıslah edicilerdir.
Fakat her kim Allah-u Teâlâ’nın mükemmel şeriatını bir kenara atarak insanları kendi heva ve hevesinin ürünü olan kanunlara boyun eğdirir, o kanunlarla onlara hükmeder ve o kanunlara uymaya onları zorlarsa işte o kimse yeryüzündeki en büyük bozguncudur. Böyle kimse veya kimseler her ne kadar insanların iyiliğini, mutluluğunu, refahını istediklerini söyleseler de bunlar ıslah edici kimseler değil, bozguncu kimselerdir. Bu nedenle böyle kimselere ıslah edici sıfatı vermek yanlıştır. Çünkü bozguncu bir kimseye, ıslah edici sıfatı vermek Allah-u Teâlâ’nın bu konuda verdiği hükmün aksine hüküm vermektir.
Öyleyse sadece Allah-u Teâlâ’ya kulluk ettiğini söyleyen kimseler bu konuya dikkat etsin! Hükmü altında yaşadığı kimselerin kimler olduğuna, bu kimselerin ne gibi özelliklere sahip olduklarına ve onlara karşı kendisinin nasıl bir tavır içinde olduğuna, onlara ne gibi sıfatlar verdiğine bir baksın!
Böylece kendisinin de bozgunculardan mı yoksa ıslah edicilerden mi olduğunu iyice düşünsün!
Firavun ve onun bakanları, ordu komutanları, Mısır halkının kâhinleri ve din adamları, kendilerine apaçık bir şekilde sunulan hakka karşı geldiler ve bozgunculardan oldular. Zira bozgunculuğun en büyüğü; hakka ve tevhide karşı gelmektir.
Oysa yaşam sadece Allah-u Teâlâ’ya kulluk manasına gelen tevhidle düzeltilebilir ve ıslah edilir. Şayet kullar Allah-u Teâlâ’yı gerektiği şekliyle tevhid etmezlerse, işte o zaman yaşam ıslah olmaz, düzeltilemez, bilakis yeryüzünde fesat (bozgunculuk) ortaya çıkar.
Yeryüzündeki bozgunculuğun en açık biçimi kulların yine kendileri gibi kul olanlara kulluk etmeleridir. Oysa kullara düşen asıl görev, yalnız kendilerinin asıl sahibi ve yüce yaratıcıları olan Allah-u Teâlâ’ya kulluk etmeleridir.
Allah-u Teâlâ’ya kulluk etmek ise; bütün ibadetleri sadece O’na yapmak, yeryüzünde sadece O’nun kanunlarının hâkimiyeti için çalışmak, her ne konuda olursa olsun sadece O’nun kanunlarını tatbik etmek, sadece O’nun kanunlarıyla muhakeme olmak ve muhakeme etmek, sadece O’nun şeriatına boyun eğmek ve sadece O’nun kanunlarına göre hayatı düzenlemektir.
İnsanlar bu şekilde Allah’ın kanunlarına göre yaşamlarını sürdürürlerse yeryüzünde bozgunculuktan hiçbir eser kalmaz ve yeryüzü ıslah olur. İşte bu şekilde bozgunculuğun olmadığı bir ortamda yaşayan insanlar gerçek hür kimseler olarak yaşar ve hayatın her yönü ancak bu şekilde düzenlenir.
Fakat insanlar yaşamlarını Allah-u Teâlâ’nın kanunlarına göre değil, kendi heva ve heveslerine göre düzenlerler, Allah-u Teâlâ’ya değil, insan heva ve hevesinin ürünü olan beşeri kanunlara boyun eğerler, Allah-u Teâlâ’nın kanunlarına göre değil, heva ve hevesin ürünü olan beşer aklının ürünü kanunlara muhakeme olurlar ve böylece kulluğu Allah-u Teâlâ’ya değil, kullara yaparlarsa işte o zaman yeryüzünde bozgunculuk hâkim olur. İşte böyle ortamlarda yaşayan kimseler her ne kadar hür olduklarını söylüyorlarsa da gerçekte bu kimseler hür değildirler.
O halde gerçek mutluluğu ve hürriyeti isteyen kimseler sadece Allah-u Teâlâ’ya kul olmalı ve insanları da sadece Allah-u Teâlâ’ya kulluğa davet etmelidirler. İşte böyle yapan kimseler gerçek ıslah edicilerdir.
Fakat her kim Allah-u Teâlâ’nın mükemmel şeriatını bir kenara atarak insanları kendi heva ve hevesinin ürünü olan kanunlara boyun eğdirir, o kanunlarla onlara hükmeder ve o kanunlara uymaya onları zorlarsa işte o kimse yeryüzündeki en büyük bozguncudur. Böyle kimse veya kimseler her ne kadar insanların iyiliğini, mutluluğunu, refahını istediklerini söyleseler de bunlar ıslah edici kimseler değil, bozguncu kimselerdir. Bu nedenle böyle kimselere ıslah edici sıfatı vermek yanlıştır. Çünkü bozguncu bir kimseye, ıslah edici sıfatı vermek Allah-u Teâlâ’nın bu konuda verdiği hükmün aksine hüküm vermektir.
Öyleyse sadece Allah-u Teâlâ’ya kulluk ettiğini söyleyen kimseler bu konuya dikkat etsin! Hükmü altında yaşadığı kimselerin kimler olduğuna, bu kimselerin ne gibi özelliklere sahip olduklarına ve onlara karşı kendisinin nasıl bir tavır içinde olduğuna, onlara ne gibi sıfatlar verdiğine bir baksın!
Böylece kendisinin de bozgunculardan mı yoksa ıslah edicilerden mi olduğunu iyice düşünsün!
