Çevrimdışı
MUHAMMED KUTUB'DAN MÜŞRİK DEMOKRATLARA ...
Demokrasi oyununa girdiğimiz takdirde karşı karşıya kalacağımız ikinci zarar, meşruiyet meselesinin sulandırılmasıdır. Çünkü demokrasilerde meşruiyet oy çokluğunu alan kimselerindir. Halbuki bu, Rabbani ölçü Allah'ın şeriatının egemen kılınmasıdır. Allah'ın şeriatının hükümlerinin uygulanmasını kabul etmeyen bir kimsenin ise, Allah'ın dinine göre bir meşruiyeti yoktur. İsterse sadece çoğunluğu değil, oyların tamamını elde etmiş olsun. İşte bu, İslam ile demokrasi arasında son derece keskin bir yol ayrımıdır.
Demokrasi oyununa girdiğimiz vakit oyların çoğunluğunu alan kimselerin - isterse Allah'ın şeriatını egemen kılmasın- meşruiyetini kabul etmemiz kaçınılmaz olur. Çünkü kendisine aykırı hareket etme imkanı bulunmayan oyunun kuralı budur. İşte bu takdirde de itikadi bakımdan sakıncalı bir duruma düşeriz. Bu da yüce Allah'ın küfür dediği bir işin meşruiyetini kabul etmek, Allah'ın şeriatından başkasını yasalaştırmaktır.
Biz, kalbimizden ya da açıktan istediğimiz kadar: "Bizler Allah'ın indirdikleri dışındaki hüküm koymayı uygun görmüyoruz," diyelim. Bu oyuna girmeyi kabul ettiğimiz hatta çoğu zaman bu oyuna girmemize izin verilmesini isteyip bu haktan yoksun bırakılmaya karşı çıktığımız halde bile, oyunun bu kuralına da boyun eğmek zorundayız.
Düşmanlarımız fırsatı kaçırmayarak demokrasinin kaygan zeminine düştüğümüzü görüp bizi zora sokmaya kalkışacak hatta daha fazla sıkıntıya sokmak için ileri de giderek bize şöyle diyeceklerdir: "Seçimlere girip de başarılı olmazsanız, Allah'ın şeriatını uygulamayacak olanlar kazanırsa tutumunuz ne olacaktır? Bizler de: "Toplumun görüşüne saygı duyacağız", deriz. -Hayret doğrusu!- Eğer onlar bizlere: "Peki siz yönetimdeyken daha sonra toplum sizden yüz çevirip, başkasına oy verecek olursa tutumunuz ne olacak, diye sorarlarsa, biz de onlara: "Toplumun kararına boyun eğeriz", deriz. Hayret doğrusu! Peki ya toplumun aldığı karar Allah'ın tespit ettiği hüküm ile çelişiyorsa ne olacak?
La ilahe illallah davasının ve meşruiyet meselesinin, bundan daha ileri derecede sulandırılması söz konusu olabilir mi?
Bununla birlikte, madem o oyuna girmeyi kabul ettik, onun yasasını kabul etmekten başka yolumuz da yoktur. Çünkü mantığın gereği budur. Ama oyuna katılmadığımız takdirde, bunun yasasını kabul etmemek de bizim hakkımızdır. Bu sayede hem kendimizle tutarlı oluruz hem de "Bizler bu oyuna girmedik. Çünkü bu oyunun yasası Allah'ın belirlediği ve kullarını kabul etmek zorunda tuttuğu hükme aykırıdır" diyebiliriz. Doğal olarak bunu söylediğimizde düşmanlarımız da şunu söyleyeceklerdir: "Sizler demokratik değilsiniz, sizler demokrasinin düşmanlarısınız. "Biz de onlara şu cevabı veririz: İstediğinizi söyleyiniz. Bizler ta baştan beri Allah'ın şeriatına aykırı şekilde yasa yapma hakkını insanlara veren bir yönetim sistemini kabul etmiyoruz. ÇÜNKÜ BİZLER BUNU KABUL EDECEK OLURSAK, MÜSLÜMAN KALAMAYIZ. Allah'ın bize indirdiği İslam'dır. Demokrasi değildir. Allah'ın bizi uymakla yükümlü kıldığı, İslam'dır. Demokrasi değildir. Kıyamet gününde bizi Allah, İslam dolayısıyla hesaba çekecektir. demokrasi dolayısıyla değil.
Bkz. MUHAMMED KUTUB, Nasıl Davet Edelim, 111-112
Demokrasi oyununa girdiğimiz takdirde karşı karşıya kalacağımız ikinci zarar, meşruiyet meselesinin sulandırılmasıdır. Çünkü demokrasilerde meşruiyet oy çokluğunu alan kimselerindir. Halbuki bu, Rabbani ölçü Allah'ın şeriatının egemen kılınmasıdır. Allah'ın şeriatının hükümlerinin uygulanmasını kabul etmeyen bir kimsenin ise, Allah'ın dinine göre bir meşruiyeti yoktur. İsterse sadece çoğunluğu değil, oyların tamamını elde etmiş olsun. İşte bu, İslam ile demokrasi arasında son derece keskin bir yol ayrımıdır.
Demokrasi oyununa girdiğimiz vakit oyların çoğunluğunu alan kimselerin - isterse Allah'ın şeriatını egemen kılmasın- meşruiyetini kabul etmemiz kaçınılmaz olur. Çünkü kendisine aykırı hareket etme imkanı bulunmayan oyunun kuralı budur. İşte bu takdirde de itikadi bakımdan sakıncalı bir duruma düşeriz. Bu da yüce Allah'ın küfür dediği bir işin meşruiyetini kabul etmek, Allah'ın şeriatından başkasını yasalaştırmaktır.
Biz, kalbimizden ya da açıktan istediğimiz kadar: "Bizler Allah'ın indirdikleri dışındaki hüküm koymayı uygun görmüyoruz," diyelim. Bu oyuna girmeyi kabul ettiğimiz hatta çoğu zaman bu oyuna girmemize izin verilmesini isteyip bu haktan yoksun bırakılmaya karşı çıktığımız halde bile, oyunun bu kuralına da boyun eğmek zorundayız.
Düşmanlarımız fırsatı kaçırmayarak demokrasinin kaygan zeminine düştüğümüzü görüp bizi zora sokmaya kalkışacak hatta daha fazla sıkıntıya sokmak için ileri de giderek bize şöyle diyeceklerdir: "Seçimlere girip de başarılı olmazsanız, Allah'ın şeriatını uygulamayacak olanlar kazanırsa tutumunuz ne olacaktır? Bizler de: "Toplumun görüşüne saygı duyacağız", deriz. -Hayret doğrusu!- Eğer onlar bizlere: "Peki siz yönetimdeyken daha sonra toplum sizden yüz çevirip, başkasına oy verecek olursa tutumunuz ne olacak, diye sorarlarsa, biz de onlara: "Toplumun kararına boyun eğeriz", deriz. Hayret doğrusu! Peki ya toplumun aldığı karar Allah'ın tespit ettiği hüküm ile çelişiyorsa ne olacak?
La ilahe illallah davasının ve meşruiyet meselesinin, bundan daha ileri derecede sulandırılması söz konusu olabilir mi?
Bununla birlikte, madem o oyuna girmeyi kabul ettik, onun yasasını kabul etmekten başka yolumuz da yoktur. Çünkü mantığın gereği budur. Ama oyuna katılmadığımız takdirde, bunun yasasını kabul etmemek de bizim hakkımızdır. Bu sayede hem kendimizle tutarlı oluruz hem de "Bizler bu oyuna girmedik. Çünkü bu oyunun yasası Allah'ın belirlediği ve kullarını kabul etmek zorunda tuttuğu hükme aykırıdır" diyebiliriz. Doğal olarak bunu söylediğimizde düşmanlarımız da şunu söyleyeceklerdir: "Sizler demokratik değilsiniz, sizler demokrasinin düşmanlarısınız. "Biz de onlara şu cevabı veririz: İstediğinizi söyleyiniz. Bizler ta baştan beri Allah'ın şeriatına aykırı şekilde yasa yapma hakkını insanlara veren bir yönetim sistemini kabul etmiyoruz. ÇÜNKÜ BİZLER BUNU KABUL EDECEK OLURSAK, MÜSLÜMAN KALAMAYIZ. Allah'ın bize indirdiği İslam'dır. Demokrasi değildir. Allah'ın bizi uymakla yükümlü kıldığı, İslam'dır. Demokrasi değildir. Kıyamet gününde bizi Allah, İslam dolayısıyla hesaba çekecektir. demokrasi dolayısıyla değil.
Bkz. MUHAMMED KUTUB, Nasıl Davet Edelim, 111-112
