Çevrimdışı
İnsanların koltuk, makam, ün ve para peşinde düştüğü modernliğin anı yakalamaya ve yaşamaya çalıştığı bu günlerde yüreğe, samimiyete hissiyata ve Müslümanlığa dair bir esintiyi hissetme açlığında olmak. Bir Müslüman şuuruyla, basiretiyle ve ferasetiyle meselelere bakmak gücünü yitirmenin acısıyla toptan acıyla kıvranmak. Koca koca ağabeylerimizin, kanat önderlerimizin entelektüelimizle, din büyüklerimizle birbirine girdiği ve nefislerine yenik düştüğü günlerin acısını kolu kesilmiş bir adamın acısıyla yaşamak.
Kravatlı, göbekli, rozetli adam olmanın telaşına düşen zevatlar ışıklı salonlarda vicdanımızı, değerlerimizi hassasiyetlerimizi kaybettik. Adımız iltimasla, rüşvetle, adam kayırmayla anılırken ve kimliğimiz İslami burjuvazi diye tanımlanırken durduğumuz yeri ve kimliğimizi kaybettik. Üstadın öğüt verdiği ve ümit beklediği "Annesi, babası, ninesi ve dedesi de içinde olsa gelmiş ve geçmiş bütün eski nesillerden hiç birini beğenmeyen, onlara "Siz güneşi ceketinizin astarı içinde kaybetmiş marka Müslümanlarısınız" diye seslenecek bir neslin bu telaşenin içine düşmesi ne hazin ve kırıcı bir durumdur.
Bütün siyasi hesaplaşmaların, koltuk kapmaların kol gezdiği reel ve sanal ortamda Hattap'ın oğluna yazmış olduğu mektup beynimin orta yerinde büyük bir sarsıntı etkisi yapıyor. Bütün kelimeleri ve cümlelerin direkt muhatabı kabul ediyorum kendimi bir çocuk yüreği ve zihniyle anlamlandırmaya çalışıyorum. Hattab oğluna yazdığı mektubunda "verdiği sözü tutanların asaletinden, paranın inananları inançlarından alıkoyduğundan, Necip Fazıl'ın tasvir ettiği tuvaletle mutfak arasında kanalizasyon borusu olanlardan, futbolun, arabaların kölesi ve TV'nin kölesi olanlardan" kısaca düzenin adamlarından bahsediyor ve onların portresini tasvir ediyor. Hattab'ın bir komutanın askere/oğluna verdiği asil öğütler ise şunlar; Allah'a olan ümidini yetirmemesini ve O'na tüm kalbiyle inanıp tevekkül etmesini, düşmanlarının huzur vermeyeceğinden dolayı lüks bir hayatı hiç düşünmemesini, boş konuşmalara kulak vermemesini, çok soru sormamasını. İlmi aramasını ve onu uygulamasını ve Allah'ın kitabını öğrenmesini Allah'ın yolunda cihad'a hazırlık yapmasını, babasının yoluna devam etmesini ve şerefli bir yol seçmesini tavsiye ediyor.
Hattab'ın "Canım Benim" diye seslendiği biricik oğluna ettiği dua ise şudur; "Allah'ım koru onu! Bu ümmete faydalı ve bu dini korumaya güç ve cesaretini ver ona! Ve senin sonsuz rahmetinden rahmet eyle ona! Allah'ım düşmanlarından koru onu! Ve fakir babasına ve annesine şefaatçi kıl onu! Allah, inanmayanlara karşı senin şerefini ve gücünü yükseltsin!" ondan kendi adına beklediği ise şunlardır; "Benim için bir rahmet ol, bana dua et ve Salih bir evlat ol ki, ölenler ancak salih evladın duasını alırlar. Peygamberimiz de böyle söylemiştir."
Hayatını cihada adamış, hayatını zulüm ve işgal altındaki Müslümanlara adamış "kardeşlerim zulüm altındayken ben rahat oturamam" diyen asil bir yürektir Hattab.Afganistan'da ve Çeçenistan'da Ruslara karşı savaşmış 17 yıl hayatını cihada adamış bize Hz. Hamza ve Hz. Ömer'den bir parça olan bir İslam şehididir Hattab. Kendine Che'den bir kahraman üreten ve onu idol haline getiren gençliğimizin adını bile duymadığı bir Müslüman hassasiyetinde ve bir baba yüreğinde olan tertemiz bir portre karşımızda asil bir Hattab var. Che özentisiyle ve kahramanlıklarıyla büyüyen neslin Hattab'dan haberdar olmaması ne hazindir. Che Emperyalizme karşı bir mücadele veren bir şehit olarak algılanırken Hamza'dan bir parça olan Hattab'ı ise fundemantalist yaftasıyla yaftalama gafletine düşmek ne hazin bir durumdur. Hattab "Ben Müslüman'ım" diyen bütün gençlere örnek olacak şahsiyettir.
Mehmet A. Tepe
Kaynak: Timetürk
