Çevrimiçi
SORU :
Mucahid (rahimehullah) anlatıyor: İbn Ömer ile beraberdim. Öğle veya (Şekk râvilerden birine aittir) ikindi namazında bir adam tesvib yapınca; diye nida edince, İbn Ömer; "haydi (buradan) çıkalım, çünkü bu bid'attir" dedi.
(Ebu Dâvud, Salât, Bab 44, Hadis no: 538; Tirmizî, Salât 3, Bab 145, Hadis no: 198; Ahmed b. Hanbel, VI, 14-15)
Mûcâhid şöyle der: Bir gün mescide Abdullah b. Ömer ile birlikte girmiştim, ezan okunmuştu. Biz de orada namaz kılmak istiyorduk. O esnada muezzin tesvib yaparak “Namaz kılınmak üzeredir haydin namaza, haydin kurtuluşa” demeye başladı.
Bunun üzerine Abdullah b. Ömer mescidden çıktı ve "bu bidatçinin yanından çık" dedi ve namazı o mescidde kılmadı.
Abdullah b. Ömer, Rasûlullah (s.a.v.)’den sonra ortaya çıkan “tesvîbi” hoş görmemektedir.
(Tirmizî, Salât, Bab 145, Hadis no: 198)
Konuyla ilgili hadisler sahihtir.
Kamet getirilerek cemaatle namaz kılınmışsa, sonradan cemaatle namaz kılacak olanların aynı vaktin namazı için tekrar kamet getirmeleri câiz değildir?
Burada bahsedilen ve İbn Ömer (r.anhuma)'nın da hoşlanmayıb bid'at saydığı tesvib, ezanla kamet arasında "Kad kâmeti's-sâlah, Hayye alessalat, Hayye alel-felah" denilerek yapılan tesvibdir ki, bunu âlimlerimiz mekruh saymışlardır. Bahsedilen ve İbn Ömer (r.anhuma)'nın da hoşlanmayıp bid'at saydığı tesvib, ezanla kamet arasında "Kad kâmeti's-sâlah, Hayye alessalat, Hayye alel-felah" denilerek yapılan tesvibdir ki, bunu âlimlerimiz mekruh saymışlardır.
Tesvîb; kelimesi anlamında ilim adamları değişik görüşler ileri sürmüşlerdir. Bir kısmı “tesvîb” sabah namazında “namaz uykudan hayırlıdır.” İbn’ul Mubârak ve Ahmed bu görüştedir.
İshâk: “tesvîb” kelimesine değişik anlam vererek tesvib mekruhtur ve Rasûlullah (s.a.v.)’in vefatından sonra insanların ortaya koydukları bir şeydir, şöyle ki: Muezzin ezanı okurken cemaati bekletir ve ezanla kamet arasında: “Namaz kılınmak üzeredir haydin namaza haydin kurtuluşa” der.
İshâk’ın söylediği bu tesvîb ilim adamları tarafından mekruh görülmüştür. Ve Peygamber (s.a.v.)’den sonra ortaya konmuştur.
İbn’ul Mubârak ve Ahmed: “tesvîb” kelimesini muezzinin sabah ezanında “Namaz uykudan hayırlıdır” demesidir şeklindeki sözü daha doğrudur. İlim adamlarının tercih ettikleri görüş budur. Abdullah b. Ömer’in sabah namazında “Namaz uykudan hayırlıdır” dediği rivâyet edilmiştir.
Bu durum, bizim örfümüzde ezanın bittiğini ve namaza başlanabileceğini ifade eden uygulamamıza benzemez. Ayrıca bu adetimiz tesvib de sayılmaz. Çünkü tesvib, dışarıda olan cemaate yönelik yapılır. Onlara cemaati kaçırmamaları için namaza başlanıldığını haber vermektir.
Bilindiği üzere, sabah ezanında muezzin 'hayya ale'l- felah' dedikten sonra iki defa da; 'es- salâtu hayrun mine'n-nevm' der. Çünkü rivayete göre Bilâl (r.anh) evinde uzanmış olan Rasûlullah (s.a.v.)’a sabah namazı vaktinin girdiğini bildirmek için hane-i saadetlerinin kapısına geldiğinde iki defa 'es-salâtu hayrun mine'n-nevm' (yani, namaz uykudan daha hayırlıdır) demiş; bunun üzerine Peygamber (s.a.v.); “Bu ne güzel şey! Sen bunu ezanına ekle.” buyurmuştur. (Muslim, Salât 6; Ebû Dâvud, Salât 28; Tirmizî, Salât 145; İbn Mace, Ezan 3)
Mucahid (rahimehullah) anlatıyor: İbn Ömer ile beraberdim. Öğle veya (Şekk râvilerden birine aittir) ikindi namazında bir adam tesvib yapınca; diye nida edince, İbn Ömer; "haydi (buradan) çıkalım, çünkü bu bid'attir" dedi.
(Ebu Dâvud, Salât, Bab 44, Hadis no: 538; Tirmizî, Salât 3, Bab 145, Hadis no: 198; Ahmed b. Hanbel, VI, 14-15)
Mûcâhid şöyle der: Bir gün mescide Abdullah b. Ömer ile birlikte girmiştim, ezan okunmuştu. Biz de orada namaz kılmak istiyorduk. O esnada muezzin tesvib yaparak “Namaz kılınmak üzeredir haydin namaza, haydin kurtuluşa” demeye başladı.
Bunun üzerine Abdullah b. Ömer mescidden çıktı ve "bu bidatçinin yanından çık" dedi ve namazı o mescidde kılmadı.
Abdullah b. Ömer, Rasûlullah (s.a.v.)’den sonra ortaya çıkan “tesvîbi” hoş görmemektedir.
(Tirmizî, Salât, Bab 145, Hadis no: 198)
Konuyla ilgili hadisler sahihtir.
Kamet getirilerek cemaatle namaz kılınmışsa, sonradan cemaatle namaz kılacak olanların aynı vaktin namazı için tekrar kamet getirmeleri câiz değildir?
Burada bahsedilen ve İbn Ömer (r.anhuma)'nın da hoşlanmayıb bid'at saydığı tesvib, ezanla kamet arasında "Kad kâmeti's-sâlah, Hayye alessalat, Hayye alel-felah" denilerek yapılan tesvibdir ki, bunu âlimlerimiz mekruh saymışlardır. Bahsedilen ve İbn Ömer (r.anhuma)'nın da hoşlanmayıp bid'at saydığı tesvib, ezanla kamet arasında "Kad kâmeti's-sâlah, Hayye alessalat, Hayye alel-felah" denilerek yapılan tesvibdir ki, bunu âlimlerimiz mekruh saymışlardır.
Tesvîb; kelimesi anlamında ilim adamları değişik görüşler ileri sürmüşlerdir. Bir kısmı “tesvîb” sabah namazında “namaz uykudan hayırlıdır.” İbn’ul Mubârak ve Ahmed bu görüştedir.
İshâk: “tesvîb” kelimesine değişik anlam vererek tesvib mekruhtur ve Rasûlullah (s.a.v.)’in vefatından sonra insanların ortaya koydukları bir şeydir, şöyle ki: Muezzin ezanı okurken cemaati bekletir ve ezanla kamet arasında: “Namaz kılınmak üzeredir haydin namaza haydin kurtuluşa” der.
İshâk’ın söylediği bu tesvîb ilim adamları tarafından mekruh görülmüştür. Ve Peygamber (s.a.v.)’den sonra ortaya konmuştur.
İbn’ul Mubârak ve Ahmed: “tesvîb” kelimesini muezzinin sabah ezanında “Namaz uykudan hayırlıdır” demesidir şeklindeki sözü daha doğrudur. İlim adamlarının tercih ettikleri görüş budur. Abdullah b. Ömer’in sabah namazında “Namaz uykudan hayırlıdır” dediği rivâyet edilmiştir.
Bu durum, bizim örfümüzde ezanın bittiğini ve namaza başlanabileceğini ifade eden uygulamamıza benzemez. Ayrıca bu adetimiz tesvib de sayılmaz. Çünkü tesvib, dışarıda olan cemaate yönelik yapılır. Onlara cemaati kaçırmamaları için namaza başlanıldığını haber vermektir.
Bilindiği üzere, sabah ezanında muezzin 'hayya ale'l- felah' dedikten sonra iki defa da; 'es- salâtu hayrun mine'n-nevm' der. Çünkü rivayete göre Bilâl (r.anh) evinde uzanmış olan Rasûlullah (s.a.v.)’a sabah namazı vaktinin girdiğini bildirmek için hane-i saadetlerinin kapısına geldiğinde iki defa 'es-salâtu hayrun mine'n-nevm' (yani, namaz uykudan daha hayırlıdır) demiş; bunun üzerine Peygamber (s.a.v.); “Bu ne güzel şey! Sen bunu ezanına ekle.” buyurmuştur. (Muslim, Salât 6; Ebû Dâvud, Salât 28; Tirmizî, Salât 145; İbn Mace, Ezan 3)
